بررسی مقایسه ای تأثیر دو روش تمرینات تنفسی و ورزش هوازی اندام های تحتانی بر نسبت fev۱/fvc و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به برونشیت مزمن مراجعه کننده به مراکز درمانی توحید و بعثت شهرستان سنندج

زمینه و هدف: برونشیت مزمن از نظر بالینی وجود سرفه توأم با خلط در اکثر روزها برای حداقل سه ماه در دو سال متوالی است. این بیماری به همراه آمفیزم تشکیل دهنده بیماریهای مزمن انسدادی ریه بوده که چهارمین علت مرگ و میر در خانم ها و پنجمین در آقایان است. این پژوهش با هدف مقایسه تأثیر دو روش بازتوانی ریوی شامل تمرینات تنفسی و ورزش هوازی اندام های تحتانی بر نسبت حجم بازدمی فعال در ثانیه نخست به ظرفیت حیاتی (fev1/fvc) و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به برونشیت مزمن انجام گرفت. روش بررسی: این مطالعه تجربی و از نوع تصادفی شاهد دار است. تعداد نمونه ها در پایان پژوهش شامل 71 بیمار مبتلا به برونشیت مزمن متوسط تا شدید بود که 24 نفر از آنها از تمرینات تنفسی و 24 نفر دیگر از ورزش هوازی اندام های تحتانی در امر بازتوانی ریوی استفاده نموده و 23 نفر دیگر گروه شاهد را تشکیل داده بودند. طول مدت مطالعه هشت هفته در نظر گرفته شد و جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های t زوج، آنالیز واریانس و post hoc lsd استفاده گردید. یافته ها: بیمارانی که از تمرینات تنفسی بهره برده اند، بعد از مداخله مقایسه بین میانگین نسبت fev1/fvc آنها با گروه شاهد و نیز نمره کیفیت زندگی معنی دار نمی باشد (05/0p) و نیز نمره کیفیت زندگی معنی دار می باشد (001/0>p). در گروه شاهد اختلاف میانگین نسبfev1/fvc و نمره کیفیت زندگی، قبل و بعد از مطالعه معنی دار نمی باشد (05/0